Ομοιοπαθητική Ιατρική και Αγχώδεις Διαταραχές
Η Κλασική Ομοιοπαθητική Ιατρική δύναται να απαλλάξει ριζικά τους ασθενείς που πάσχουν από Αγχώδεις Διαταραχές (ΑΔ), την πιο διαδεδομένη ομάδα ψυχικών παθήσεων – «μάστιγα» του 21ου αιώνα (επιπολασμός βίου της νόσου γύρω 20%, 6% του πληθυσμού θα αναπτύξει κάποια φάση της ζωής του ΑΔ !) – όντας μία από τις κύριες θεραπείες, προσεγγίζει τους ασθενείς αποκλειστικά εξατομικευμένα, δρα βαθιά και ρυθμίζει όλον τον ανθρώπινο οργανισμό (και όχι μόνον τον ψυχισμό), ώστε ο ασθενής να ξεπεράσει αποτελεσματικά και σταθερά το πρόβλημά του.
Οι Αγχώδεις Διαταραχές αποτελούν μία κατηγορία ψυχικών νοσημάτων, στην οποία κάτω από φυσιολογικές συνθήκες οι ασθενείς αισθάνονται απειλή ή κίνδυνο ζωής / υγείας / κίνδυνο απώλειας κάποιου αγαπημένου ανθρώπου ή υλικού / ή γενικά ότι θα συμβεί «κάτι κακό», με τα συμπτώματα: Άγχος (από το ρήμα «άχομαι» ή «άχνυμαι» = πνίγομαι, αυτοκτονώ με αγχόνη, επίσης από το «άγχειν» = αγωνίζομαι, συνθλίβομαι, καταπιέζομαι – στενότητα, σύσφιξη ), υπερένταση, νευρικότητα, έντονη ανησυχία ως αγωνία, φόβος θανάτου, τρέλας ή αίσθηση συγκεκριμένης ή αόριστης απειλής (όσον αφορά στην ψυχική σφαίρα), σκέψεις και εικόνες – σενάρια γύρω από επικείμενους ή μελλοντικούς κινδύνους και αρνητικά συμβάντα (νοητική σφαίρα), αίσθημα πνιγμού ή δύσπνοιας, ταχύπνοια, έντονη δυσφορία, υπέρταση (!), μυαλγία ή μυϊκή δυσκαμψία («πιάσιμο»), έντονοι παλμοί, βάρος-‘πλάκωμα’ θώρακος έως και στηθάγχη, εξάψεις – εφιδρώσεις, αιμωδίες (μούδιασμα, μυρμήγκιασμα…), αϋπνία, δερματίτιδα, διάρροια, ευερέθιστο έντερο (σωματική σφαίρα). Τα συμπτώματα υπάρχουν (με διαλείμματα) συνήθως για μήνες έως πολλά χρόνια και το αποτέλεσμα είναι μία συμπεριφορά αποφυγής των αγχογόνων ερεθισμάτων (ασανσέρ, πλατείες, μέσα μαζικής μεταφοράς, κοινωνικές συνάξεις κ.λπ.), «πάγωμα» (αίσθηση παράλυσης) ή ακόμη και λιποθυμία, εκνευρισμός και κάποιες φορές επιθετικότητα.
Οι ακόλουθες ψυχικές παθήσεις συντελούν κατά την σύγχρονη ιατρική την ομάδα των Αγχωδών Διαταραχών:
Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή ( ΓΑΔ )
Οι άνθρωποι εδώ βιώνουν ένα συνεχές υπερβολικό άγχος και υπερένταση στην καθημερινότητα, ανησυχούν υπερβολικά για την υγεία των συγγενών και του εαυτού τους, για την επιβίωση, την εργασία, για τα οικονομικά κ.λπ., χωρίς να υπάρχει αντικειμενικός λόγος ή κάποια πραγματική απειλή. Ανησυχούν επίσης πως θα αποδώσουν στο σχολείο (παιδιά, έφηβοι), στην σχολή, στην άθληση…Ως συνέπεια τους περιορίζει το γενικευμένο άγχος με αόρατα δεσμά και δεν μπορούν να δημιουργήσουν ή να λειτουργήσουν ελεύθερα στην καθημερινή ζωή τους
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όπου συνήθως δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος εκλυτικός παράγοντας (δηλ. κάτι που έχει προκαλέσει άμεσα την διαταραχή), στην Ομοιοπαθητική Ιατρική χρησιμοποιούμε κατά κόρον το φάρμακο που ταιριάζει συνολικά και μοναδικά στην ιδιοσυγκρασία του ασθενούς, δηλαδή σε όλες τις (δυσ-)λειτουργίες (δηλ. και σε άλλες, άσχετες με την αγχώδη διαταραχή !), τις φαινοτυπικές και κληρονομικές προδιαθέσεις του οργανισμού – είτε αυτές είναι σε σωματικό, νοητικό είτε ψυχικό επίπεδο – καθιστώντας την σε μία ολική θεραπεία του ανθρώπου, ανεξαρτήτως ηλικίας. Υπάρχουν τουλάχιστον 400 ομοιοπαθητικά φάρμακα**, τα οποία μπορούν να θεραπεύσουν αποτελεσματικά και ριζικά κάποιον ασθενή με Αγχώδη Διαταραχή. Ποιό φάρμακο τελικά θα επιλέξει ο ομοιοπαθητικός ιατρός μέσα απ’ αυτά τα 400 φάρμακα, εξαρτάται απ’ όλες τις εκφράσεις του οργανισμού, αφενός στην φυσιολογία του και αφετέρου στα επίπεδα άμυνάς του (δηλ. συμπτώματα – διαταραχές ή και παθολογίες).
Παράδειγμα: Γυναίκα 49 ετών έρχεται για θεραπεία αγχώδους διαταραχής, πάσχει επίσης από χρόνια θυρεοειδίτιδα Hashimoto με υποθυρεοειδισμό, ευερέθιστο έντερο [φούσκωμα κοιλιάς με αέρια], βρογχικό άσθμα με βήχα, χρόνιο ρινικό μπούκωμα με αδυναμία αναπνοής από την μύτη, εξάψεις – εφίδρωση προσώπου (προκλιμακτήριος) και έντονη βουλιμία με παχυσαρκία. Έπρεπε λοιπόν παράλληλα με την αγχώδη διαταραχή να εκτιμηθούν και όλες οι άλλες παθήσεις, ώστε δόθηκε το ομοιότατο ομοιοπαθητικό φάρμακο (“Simillimum”). Μετά από ένα μήνα αναφέρει η ασθενής στην επανεξέταση ότι από την πρώτη εβδομάδα το άγχος, το φούσκωμα κοιλιάς, και η βουλιμία είχαν μειωθεί κατά πολύ. Από την δεύτερη εβδομάδα ελευθερώθηκε η μύτη και ανέπνεε κανονικά, ο βήχας είχε υποχωρήσει. Στις 7 εβδομάδες έδειξε ο εργαστηριακός έλεγχος, ότι τα αντισώματα του θυρεοειδούς είχαν μειωθεί και έφτασαν για πρώτη φορά σε φυσιολογικά επίπεδα. Η ασθενής παραμένει σταθερή σε πολύ βελτιωμένη κατάσταση σ’ όλες τις διαταραχές της, ακόμη και αν διακοπεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο σ’ αυτό το σημείο, δεν θ’ αλλάξει η πορεία της χωρίς έντονα (για την ψυχολογία πολύ επιβαρυντικά) συμβάντα ή διαρκής παρέμβαση χημικών ουσιών και φαρμάκων. Αυτό το περιστατικό είναι αντιπροσωπευτικό για τους περισσότερους ασθενείς της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Αυτό σημαίνει ολική θεραπεία με ένα μόνο φάρμακο. Αντιθέτως, η γνωστή συμβατική χημική θεραπεία καταφέρνει ως επί το πλείστον μία καταστολή συμπτωμάτων (η οποία βέβαια κατά καιρούς είναι αναγκαία) με πολλά φάρμακα – η αναφερόμενη ασθενής έπαιρνε εισπνοές δύο σκευασμάτων με κορτιζόνη, ιπρατρόπιουμ – βρομίδη, χάπι αντι – ισταμινικό (“Xozal”) και Τ4 θυροξίνη, αυτά μόνο για δύο από τις πέντε διαταραχές της – χωρίς να βοηθούν στο άγχος της – εκεί θα χρειαζόταν ακόμη ένα – δύο κατασταλτικά χημικά φάρμακα, τα οποία όπως λένε και οι ψυχίατροι δεν θεραπεύουν, δηλ. μετά από διακοπή τους οι ασθενείς σχεδόν πάντα υποτροπιάζουν (επανέρχονται) στην αγχώδη διαταραχή τους. Παράλληλα με την Ομοιοπαθητική Ιατρική συνιστάται σε αρκετούς ασθενείς και η Ψυχοθεραπεία, προπάντων η Γνωσιακή.
Μετατραυματική Αγχώδης Διαταραχή
Εδώ οι ασθενείς αιτιολογικά έχουν βιώσει καταστάσεις με άμεση απειλή της ζωής ή ακεραιότητάς τους (ατύχημα, πόλεμος, βιασμός, βασανιστήρια, σεισμός..) ή ήταν θεατές τέτοιων περιστατικών άλλων ανθρώπων. Αναβιώνουν σαν συνέπεια συχνά σε εικόνες – αναμνήσεις την τραυματική εμπειρία (όνειρα, “flashback” την ημέρα), απομακρύνονται κοινωνικά, αίσθημα αποξένωσης, εχθρότητας, ενοχής και ντροπής, τρομάζουν – ξαφνιάζονται εύκολα, πολύ συχνά συνυπάρχουν και άλλες δυσλειτουργίες όπως η Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία και ειδικές φοβίες (φοβία επικείμενου θανάτου, καρδιακἠς προσβολής, τρέλας..), κατάθλιψη, επιθετική ή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Υπάρχουν στην Ομοιοπαθητική Ιατρική φάρμακα, τα οποία σχετίζονται θεραπευτικά άμεσα με τέτοια αιτιολογικά γεγονότα, οπότε έχουμε για κάθε περίπτωση την εξατομικευμένη δυνατότητα αποθεραπείας.
Διαταραχή Πανικού (Κρίσεις Πανικού)
Χαρακτηριστικά έχουμε εδώ επαναλαμβανόμενες, απροσδόκητες και ξαφνικές προσβολές πανικού με έντονο φόβο θανάτου ή κάποιας αρρώστιας (συνήθως καρδιάς) και όλα τ’ άλλα πιθανά συμπτώματα των ΑΔ, διαρκούν 5-30 λεπτά, αλλά συνοδεύονται επί χρόνιας βάσης από αλλαγή συμπεριφοράς και έντονη ανησυχία-φόβο της επόμενης κρίσης. Πολύ συχνά συνυπάρχει παράλληλα και η Αγοραφοβία, δηλαδή η αποφυγή πολυκοσμίας σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους και απομάκρυνσης από την βάση ασφάλειάς τους ( σπίτι κ.α.). Με την Ομοιοπαθητική έχουμε σ’ αυτήν την ΑΔ πολύ καλά αποτελέσματα με συχνή αποθεραπεία.
Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
Οι ασθενείς πάσχουν από επαναληπτικές επίμονες σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες («ψυχαναγκασμοί»), τις οποίες νιώθουν σαν εισβολή και ακατάλληλες και τους προκαλούν άγχος, όπως π. χ. σκέψεις μόλυνσης μετά από χειραψία. Τις ακολουθούν επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή τελετουργίες (νοητικά ή κινητικά), όπως π. χ. πλένουν 20 – 40 φορές /ημέρα τα χέρια τους («καταναγκασμοί») προς ανακούφιση των ψυχαναγκασμών ή αποφυγή κάποιας προληπτικής ιδέας κ.λπ. Εδώ υπάρχει μία δυσκολία ριζικής αποθεραπείας, κυρίως αν το πρόβλημα υπάρχει πολλά χρόνια, και συνήθως βελτιώνεται μόνο η διαταραχή με την Ομοιοπαθητική Ιατρική.
Τελικά υπάρχουν και η Κοινωνική Φοβία και άλλες ειδικές φοβίες (όπως Υψοφοβία, φοβία κάποιου ζώου ή αεροπλάνου..) οι οποίες αντιμετωπίζονται πολύ καλά στην Ομοιοπαθητική Ιατρική.
** Τα Ομοιοπαθητικά Φάρμακα αποτελούνται από νανο – σκευάσματα (Chikramane et al 2010) της εκάστοτε αρχικής τους ύλης, δεν είναι εικονικά σκευάσματα (“Placebo”) όπως λέγεται λανθασμένα από κάποιους. Δρουν μέσω του βλεννογόνου σ’ όλον τον οργανισμό, ωθώντας μια ακόμη άγνωστη ρυθμιστική αρχή, εξισορροπώντας ολόκληρο τον οργανισμό στα τρία επίπεδά του (νους – ψυχή – σώμα). Με άλλα λόγια η Ομοιοπαθητική Ιατρική ασκεί πρωτοποριακά από το 1796 Νανο – Ιατρική, λόγω της απειροελάχιστης ποσότητας (πικογραμμάρια) της δραστικής ουσίας δεν προκαλεί καμία τοξικότητα, δεν γνωρίζουμε στην ιστορία της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής έως σήμερα κανένα περιστατικό με πρόκληση ζημιάς ή θανάτου ενός ανθρώπου ή ζώου. Στην περίπτωση που υπάρχουν δυνατότητες ίασης σε κάποιον ασθενή, αυτό επιτυγχάνεται ηπίως σε σύντομο χρονικό διάστημα (εν δυνάμει μπορεί στην αρχή να εμφανιστεί κάποια προσωρινή θεραπευτική επιδείνωση για λίγες ώρες ή μέρες), σε ανίατες περιπτώσεις βελτιώνεται η ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Έρευνα Ομοιοπαθητικής Ιατρικής:
A. Observational prospective study of homeopathic treatment in patients attending the cephalalgia clinic of Athens General Hospital “G.Gennimatas” http://www.homeopathy.gr/homeopathy/homeopathic_treatment_headaches.html
B. 1) Effects of homeopathic medicines on polysomnographic sleep of young adults with histories of coffee-related insomnia. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20673648
2) Effects of homeopathic medicines on mood of adults with histories of coffee-related insomnia http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20980764
C. Large-scale application of highly-diluted bacteria for Leptospirosis epidemic control http://www.sphq.org/pdf/leptospirosis_epidemic.pdf
D. Luc MONTAGNIER, Jamal AÄISSA, Stephane FERRIS, Jean-Luc MONTAGNIER, Claude LAVALLEE “Electromagnetic Signals Are Produced by Aqueous Nanostructures Derived from Bacterial DNA Sequences”, 2009, Interdiscip Sci Comput Life Sci (2009), DOI: 10.1007/s12539-009-0036-7
[«Ηλεκτρομαγνητικά σήματα δημιουργούνται από υδάτινες νανοδομές που προέρχονται από ακολουθίες βακτηριακής DNA»]
Ε. Homeopathy for childhood diarrhea: combined results and metaanalysis from three randomized, controlled clinical trials
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12634583
F. Homeopathic medical practice: Long-term results of a cohort study with 3981 patients http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1298309/
G. Homeopathic treatment for chronic disease: a 6-year, university-hospital outpatient observational study
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16296912
H. How healthy are chronically ill patients after eight years of homeopathic treatment? – Results from a long term observational study
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19091085
I. Adjunctive homeopathic treatment in patients with severe sepsis: a randomized, double-blind, placebo-controlled trial in an intensive care unit
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed?Db=pubmed&Cmd=ShowDetailView&TermToSearch=15892486&ordinalpos=1&itool=EntrezSystem2.PEntrez.Pubmed.Pubmed_ResultsPanel.Pubmed_RVDocSum
J. Chikramane Prashant Satish et al, “Extreme homeopathic dilutions retain starting materials: A nanoparticulate perspective”, Homeopathy (2010)99, pp 231-242, doi:10.1016/j.homp.2010.05.006 [«ακραίες ομοιοπαθητικές αραιώσεις περιέχουν αρχική ύλη: Μια όψη νανοσωματιδίων»]
Κωνσταντίνος Δ. Δαρδαγιαννόπουλος
Ιατρός – Κλασική Ομοιοπαθητική – Βελονισμός (TCM)
MSc Κλασική Ομοιοπαθητική
Αμερικής 1 & Ηρ. Πολυτεχνείου (Μαρίνα) Πάτρα – Τηλ. 2610-435887